امضا کنندگان این نامه مهم که نسخه اصلی آن به دفتر رییس فدراسیون بین‌المللی فوتبال ارسال شده است، تفکیک جنسیتی و تبعیض بر ضد زنان را بر خلاف تعهدات بین المللی و روح وحدت بخش ورزش دانسته و بر اساس ماده 2 الف و همچنین ماده 3 اساسنامه فیفا خواهان برخورد قانونی با جمهوری اسلامی در این زمینه شده‌اند.

در بخشی از نامه این چهار چهره شناخته شده اجتماعی و ورزشی ایرانی‌تبار که همگی در خارج از ایران ساکن هستند، آمده است: «ما از فیفا می‌خواهیم که، بر اساس مادهٔ ٣ اساسنامهٔ خود، عضویت فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی را به حالت تعلیق درآورد یا حداقل، همانند اقدام شایستهٔ فدراسیون جهانی والیبال در سال ٢٠١۴، ایران را از میزبانی مسابقات بین المللی، که زیر نظر فیفاست، محروم کند و مانع از برگزاری هر گونه برنامه ورزشی سازمان یافته از طریق فیفا در ایران شود تا حکومت ایران به این تبعیض جنسیتی بر ضد زنان خاتمه دهد.»

ماده سوم اساسنامه فیا مشخصا تصریح می‌کند: «هرگونه تبعیض برعلیه هر کشور، هر شخص یا گروهی از مردم به علت نژاد، جنسیت، زبان، مذهب و عقاید سیاسی یا به هر دلیل دیگری اکیدا ممنوع و مجازات آن تعلیق یا اخراج است.»

جمهوری اسلامی ایران از ابتدای تاسیس در سال 1979 میلادی تا اکنون همواره با حضور زنان در مجامع ورزشی مخالفت کرده‌ و از همان هنگام در هیچ مسابقه بین‌المللی اجازه نداده است که ورزشکاران ایرانی در مقابل ورزشکاران کشور اسرائیل به میدان روند. کارشناسان و کنشگران حقوق بشر معتقدند هر دوی این موارد نشانگر سیاست منبعث از تبعیض جنسیتی و قومی-مذهبی جمهوری اسلامی در ورزش بوده‌است.

نازنین افشین جم همسر وزیر دفاع دولت کانادا و رییس سازمان غیر انتفاعی فعال در زمینه مقابله با اعدام کودکان در جهان است. دیگر امضا کننده زن این نامه، دکتر دریا صفایی فعال حقوق زنان، به دلیل مبارزات مدنی خود برای برافراشتن پرچم شیر و خورشید نشان ایران در میدان مسابقات ورزشی به یک چهره شناخته شده در میان ایرانیان برون مرز مبدل شده‌است.

دکتر مصطفی عرب کاپیتان پیشین تیم ملی فوتبال ایران در سال‌های دهه 1960 و 1970 میلادی و محمد بیاتی بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال ایران که در المپیک 1964 توکیو پیراهن تیم ملی ایران را به تن داشته است، دیگر امضا کنندگان این نامه هستند.