« شهلا شفیق بسکی » جامعه شناس، پژوهشگر و نویسنده ایرانی از سال ۱۹۸۳ (1362 خورشیدی)در فرانسه زندگی می‌کند، وی در سال 2۰۱۴ (1393خورشیدی) از سوی آژانس توسعه روابط بین فرهنگی شهروندی (ADRIC) برای فعالیت در برابر خشونت و تبعیض و همچنین حمایت از زنان مهاجر و اقدام برای سکولاریسم در تنوع فرهنگی انتخاب شد و جایزه کنشگری مدنی « گفتگوی بین فرهنگی اروپا» را در سال ۲۰۰۸ (1387 خورشیدی)دریافت کرد. وی از سال ۲۰۱۶ عضو شورای عالی برابری زنان و مردان از کشور فرانسه می باشد.
شهلا شفیق، در سال ۱۳۹۶ بالاترین نشان لژیون دونور فرانسه را به پاس سال‌ها خدمت در حوزه برابری دریافت کرد. رئیس شورای عالی برابری جنسیتی، دلیل اهدای این عالی‌ترین نشان را، تلاش خانم شفیق برای هدایت جامعه به سوی نقاط مشترک و نه تفاوت‌ها، دانست و گفت: «وجود شما ضروری است چرا که می‌دانید چطور به سمت مشترکات بروید و نه به سمت آنچه ما را از هم جدا می‌کند." او چندین کتاب تحلیلی دربارهٔ ابعاد اسلام گرایی توتالیتر و چند اثر ادبی منتشر کرده است. معروفترین کتاب وی، تحت عنوان «زنان زیر حجاب» در سال ۱۹۹۵ در فرانسه به چاپ رسید. از دیگر آثار خانم شهلا شفیق می توان به کتابهای زیر اشاره کرد:
توتالیتاریسم اسلامی، پندار یا واقعیت؟، از آنجا و از اینجا ، ۱۳ قصه و یک نمایشنامه، سوگ ، زن و بازگشت اسلام، زنان زیر حجاب؛ چهره قوانین اسلامی،( با همکاری فرهاد خسروخاور) ، انسان جدید اسلامی، زندان سیاسی در ایران، جاده و مه (مجموعه داستان)، اسلام، جامعه، مذهب، سیاست، جنس و جنسیت، اسلام سیاسی، جنسیت و جنس‌گونگی، از آینه بپرس.
در این جا به معرفی کتاب «توتالیتاریسم اسلامی، پندار یا واقعیت؟» از خانم شهلا شفیق با ترجمه رضا ناصحی می پردازیم. به زعم نویسنده، تجزيه و تحليل ارائه شده در این کتاب، کوشش دارد نشان دهد که پيروزی اسلام‌گرايان در ايران نه به دليل پيروزی سنت بر مدرنيته و يا شتاب اصلاحات شاه در نوسازي ايران بوده، بلکه نتيجه روندی است که آن را «مدرنيته مثله شده» ناميده‌است. فهم اين مبحث، برای نقد نقطه نظراتی که با تکيه بر نسبيت فرهنگی، ارزش‌های مدرني چون دمکراسی، حقوق بشر و برابری زن و مرد را پديده‌هايی «غربی» و ناهمگون با خصوصيات فرهنگی ديگر جوامع ارزيابی می‌کنند، اهميت بسياری دارد.
برگرفته از کتاب:
..... از نظر اسلام ایدئولوژیک، زن عنصر فتنه است و بخودی خود تقصیرکار. چرا که موضوع کشش های جنسی است و آتش افروز جهنم. ارضای امیال جنسی مومنان دراسلام به رسمیت شناخته شده و آنان بی هیچ نگرانی، می توانند از لذاتی که در بهشت وعده شده، هم اینجا بر روی زمین بهره مند شوند. زن، منشا خطرات و ترفند شیطان برای رواج گناه است. تصویر زن در نگاه اسلام گرایانه، همچون تمامی دیدگاه های پدرسالار، به عنوان مادر و در عین حال روسپی است. آشوبگر است و اوست که میل به کنترل برمی انگیزد. زندانیان سیاسی زن، این تصویر از زن را، چنان که در نگاه زندانبانان اسلامی خود دیده اند، گزارش کرده اند.
پروانه علیزاده که یکی از نخستین خاطرات از زندان های اسلامی را از سال های 1360 منتشر ساخته، بر این وجه شخصیتی زندانبانان اسلامی تأکید کرده است:
« حاجی، فقط وظیفه خود می دانست تا آن جا که می تواند از ناموس هاش یعنی ما زندانی های دختر مواظبت کند و هر کدام از این ناموس ها که پایش را کج می داشت، حاجی چنان دماری از روزگارش در می آورد که بیا و تماشا کن. او ناگهان در بند را باز می کرد و می گفت: چرا می خندید، صدای خنده تان تا بیرون بند می آید. شماها همه تان قصد دارید این پسرهای پاسدار را که از جلوی بند می گذرند را تحریک کنید. به این بهانه بیست تا بیست و پنج نفرمان را برای سینه خیز رفتن در راهرویی که خودشان در آن با دوچرخه رفت و آمد می کردند، می برد و بعد هم دو سه نفر از پاسدارهایی که گویی از بین جاهل های میدان دست چین کرده بود، بالای سرمان می گذاشت تا درست، سینه خیز برویم و آن ها مدام با شلاق، روی باسن و ران های مان می زدند و خنده های وحشیانه می کردند، به طوری که تحمل حرکات آن ها برایمان از چندین بار سینه خیز رفتن در آن راهروی طویل سخت تر بود. سینه خیز آن قدر ادامه می یافت که آرنج هایمان زخم می شد و حال مان به هم می خورد و حتا عده ای استفراغ می کردند و ... ( ص 115)
برای خرید کتاب اینجا کلیک کنید
...