حال برای درک موضوعی که خانم جمالی مطرح نموده است، اجازه دهید نگارنده دو تجربه شخصی را در دو محیط یکی دانشگاه و دیگری زندان بازگو کند.
- مفهوم «سال صفری»: با این مفهوم موقعی آشنا شدم که تازه در کنکور قبول شده بودم و به دانشگاه راه یافته بودم و به - حساب، خود را دانشجوی سال اول می پنداشتم، ولی مهرماه که شد و وارد محیط دانشگاه شدم متوجه شدم که دانشجویان سال بالاتر ما را سال اولی خطاب نمی کنند، بلکه ما از نظر آنها سال صفری بودیم و به این سادگی ارتقا درجه نمی گرفتیم مگر این که خیلی زود و سریع، مرام و منش و رفتار خود را هم آهنگ با بقیه دانشجویان سال بالاتر کنیم تا بخواهیم از این برچسب «سال صفری» رها شویم.
- مفهوم «دیگری بودن»: نگارنده در ۲۰ تیرماه ۱۳۵۸ توسط کمیته انقلاب اسلامی میدان ۲۵ شهریور به دلیل تشابه اسمی از یک سو و هم چنین رأی « نه به جمهوری اسلامی » پیشنهادی خمینی دستگیر و به بازداشتگاه موقت زندان قصر و سپس به بند ۶ این زندان منتقل شدم. در درون بند ۶ مرا در یک اتاق احتمالا ۶ تخته در طبقه اول قرار دادند که بلافاصله هم بندان که متاسفانه نام آنها را فراموش کرده ام، ولی همه از صاحب منصبان به نام دوران پهلوی دوم بودند، نام مرا پرسیدند و زمانی که گفتم « خلیلی» پرسیدند با خلیلی "بوتان گاز" چه نسبتی داری ؟ گفتم نسبتی ندارم و سپس سوال کردند، پس کی هستی و گفتم که کورد و یهودی هستم. بلافاصله یکی از هم بندان، زندانبان را صدا زد و از او خواست که مرا از آن اتاق بیرون کند و من به طبقه دوم که آسایشگاه عمومی بود، تبعید شدم. در آن جا حدود ۶۰ زندانی بودند که اکثریت متشکل از مجاهدین خلق - چریکهای فدایی خلق ، دولتمردان دوران پهلوی (دون پایه تر از اتاق نخست ) و کارمندان ساواک بودند که هیچکدام با من سنخیتی نداشتند و بالطبع روی تختی که به من اختصاص داده شده بود کز کردم، در آن لحظات متوجه بهروز میمند شدم که از سالیان پیش با او دوستی داشتم، نماینده بیمه بود و به جرم فروش بیمه به کارمندان سفارت اسرائیل در تهران زندانی بود (متوفی به سال ۲۰۲۱ در لس آنجلس ) و سپس با ابی بروخیم فرزند بروخیم صاحب انتشاراتی بروخیم آشنا شدم( محکوم به اعدام به دلیل داشتن عکس با موشه دایان وزیر دفاع اسرائیل در نوجوانی و مقتول بوسیله رژیم ددمنش جمهوری اسلامی ) و این آشنایی سبب شد از آن تنهایی بیرون بیایم.
یادآوری می کنم که تبعیض در زندان و کنار گذاشته شدن توسط هم بندان از دربند بودن در زندان انفرادی به مراتب ناگوارتر و اعصاب خرد کننده تر است، چرا که همان تنهایی زندان انفرادی را حس می کنی به اضافه حس نابرابری و جدا ماندن که از سوی دیگر زندانیان به شما منتقل می شود. هم بندانی که در یک چیز حتماً قرار است با شما شریک باشند، سرنوشت موقت مشترک.
ایرج‌مصداقی فعال سیاسی در گفتگوی تلویزیونی روز ۲۲ ژانویه با سعید بهبهانی خواهان آن شد که خانم های همبند خانم جمالی به اتهاماتی که از جانب او به آنها زده شده پاسخ دهند و من فرازهایی از گفته های خانم جمالی را اینجا میگذارم ضمن این که از فرهاد متقی بابت این کار ارزنده باید سپاسگزاری کرد.
- افرادی که خانم جمالی نامی از آنها نمی برد، از او خواستند که پای اعلامیه 14 نفر را امضا کند.
- خانم جهان بین و آقای دریا محمدی با بی بی سی در تماس بودند و برای من قرار مصاحبه گذاشته بودند. در این مصاحبه قرار بود که در مورد اعتراض اجتماعی و رزومه من گفتگو شود و با این ترفند من جلوی دوربین رفتم ولی در زمان مصاحبه به ترتیبی پرسش هایی مطرح شد که نتونستم پاسخ بدهم.
- نرگس منصوری، دختر دایی ام یکی از امضا کنندگان بیانیه برای دریافت اقامت کانادا این کار را انجام داده نه چیز دیگر.
- صدای شهلا جهان بین را شنیدم که با بازجو سر پول دریافتی از صرافان دعوا می کرد و در زمان رو در رویی با اکراه تایید کرد.
- شهلا جهان بین در دوران زندان ولخرجی می کرد ولی در کلاب هاوس درخواست پول برای درمان لثه همسرشان آقای عباس واحدیان می کرد.
- به خودم می بالیدم که با افرادی چون نرگس محمدی و نسرین ستوده همبند شده ام که اشتباه بسیار بزرگی کردم.
- آتنا دائمی دی جی بند بود.
- لباس خانم ها در بند نسوان در زمان جشن تولد بسیار لاکچری بود. از فرانسه برای خانم نرگس محمدی لباس فرستاده شده بود.
- خانم ها نرگس محمدی - نسرین ستوده- آتنا دائمی - نازنین زاغری - مریم اکبری در داخل بند صاحب تلفن موبایل بودند.
- اکثریت زندانیان بی نام و نشان و گمنام بسیار شرایط سختی داشتند و دارند و از رقص و آرایش و لباسهای شیک برای انها خبری نیست.
- من بی هدف و ناخواسته وارد این قضیه شدم ( یعنی امضای بیانیه) به دلایل فشار اقتصادی و اجتماعی
و در پایان خانم جمالی همان نتیجه گیری را که من کردم می کنند، تبعیض و نابرابری در داخل زندان بیشترین صدمه جسمی و روانی را به من وارد کرد.
لازم به یادآوری است 14 بانوی کنشگر سیاسی که درخواست استعفای خامنه ای را امضاء کرده اند، عبارتند از خانمها: شهلا انتصاری، نصرت بهشتی، فرشته تصویبی، پروا پاچیده، گیتی پورفاضل، عزت جوادی حصار، زهرا جمالی، شهلا جهان‌بین، فاطمه سپهری، مریم سلیمانی، سوسن طاهرخانی، فرنگیسِ مظلوم، نرگس منصوری و کیمیا نوروزی‌صابر.
ویدئوی گفت و گوی زهرا جمالی با فرهاد متقی را می توانید با کلیک کردن لینک زیر در یوتیوب مشاهده کنید.