مایکل روبین در مقاله خود در پاسخ به مردخای کیدار که ادعا کرده بود با حمایت از اقوام ایرانی به تجزیه کشور می توان از شر رژیم آیت الله ها خلاص شد، این چنین می نویسد:
مردخای کیدار، استاد دانشگاه، می گوید که حامیان تغییر رژیم در ایران باید از جدایی طلبی قومی حمایت کنند و همانند آنچه در اتحاد جماهیر شوروی سابق اتفاق افتاد و یوگسلاوی و چکسلواکی از یکدیگر جدا شدند، با تجزیه ایران به پنج یا شش کشور قومی نیز، جهان امن تر خواهد شد.
در واقع می توان گفت که مردخای کیدار حق دارد که به تنوع قومی ایران توجه کند. در سراسر خاورمیانه، زبان مادری، قومی بودن را تعریف می کند. بسیاری از تحلیلگران ایران با استناد به آمارهای ده‌ها ساله می‌گویند نیمی از جمعیت ایران فارس هستند و عرب‌ها، آذری‌ها، بلوچ‌ها، گیلکی‌ها، کردها، لرها، تالش‌ها نیمی دیگر را تشکیل می دهند.
برندا شفر، متخصص آذربایجان، استدلال می کند که چنین آمار و ارقامی دقیق نیست و در عوض، او پیشنهاد می کند که رژیم جمهوری اسلام ایران در مورد جمعیت فارس اغراق می کند و اندازه واقعی اقلیت ها را کم اهمیت جلوه می دهد.
اگرچه دستیابی به آمار قابل اعتماد و درست از سوی رژیم جمهوری اسلامی همانند سایر رژیم های خودکامه بسیار دشوار است. اما مشاهده می شود که امروزه آذربایجانی های ایران در رژیم جمهوری اسلامی قدرت نامتناسبی کسب کرده اند که می توان به رهبر جمهوری اسلامی علی خامنه ای ، میرحسین موسوی، نخست وزیر سابق و صادق خلخالی، رئیس قوه قضائیه در دهه اول جمهوری اسلامی اشاره کرد که آذری بودند و صدها نفر را به اعدام محکوم کردند.
کردهای ایران می‌گویند که آذری هایی که در سپاه پاسداران هستند بسیار وحشی‌تر از یگان‌هایی هستند که فارس می باشند. هر زمان که ناآرامی در کردستان ایران شروع می‌شود، رژیم جمهوری اسلامی به آذری‌ها مأموریت می‌دهد تا آنها را به همان شکلی که ولادیمیر پوتین چچنی ها را سرکوب می کند، آنها هم کردها را سرکوب کنند.
البته، این بدان معنا نیست که همه آذری ها طرفدار رژیم هستند. دیگر اشتیاق ایرانیان آذری به دین سالاری با گذشت زمان از بین رفته است. با این حال، وفاداری بر اساس قومیت، امری ساده انگارانه است.
مایکل روبین در ادامه مقاله خود می نویسد: " کیدار مدعی شده است که «پس از کشته شدن مهسا امینی، یک دختر کرد به دلیل اعتراض به حجاب اجباری، اقوام ایران باهدف خودمختاری و آزادی بیشتر از دولت مرکزی با یکدیگر متحد شده اند».
در پاسخ به ادعای کیدار باید گفت، این که ایرانیان از هر قومیتی - و به ویژه فارس ها - همین مطالبات را علیه رژیم آخوندی مطرح کردند، نشان می دهد که متغیر قومیت در اینجا مطرح نمی باشد و برعکس، تمایل فارس‌ها به تجمع برای یک زن کرد، نشان‌دهنده «تلاش برای آزادی سیاسی بدون تعصب قومی» است.
در مورد محیط زیست هم همینطور است. مدیریت ضعیف دریاچه ارومیه ممکن است آذری‌های ایرانی و کردهای محلی را آزار دهد، اما انگیزه آن فساد بود، نه جنگ قومیتی. ایرانیان زمانی که زاینده رود اصفهان خشک شد در اعتراض به سپاه پاسداران که سدسازی های غیرضروری آن فاجعه زیست محیطی ایجاد کرده است، به خیابان ها آمدند.
مایکل روبین در این مقاله تأکید می کند: " اگر علائم به اشتباه تشخیص داده شوند، درمان می تواند نتیجه معکوس داشته باشد. جنبش «زن، زندگی، آزادی» عدم مشروعیت جمهوری اسلامی را آشکار کرد. همه ایرانیان فارغ از هر قومیتی سزاوار آزادی هستند. ایالات متحده، کشورهای عربی میانه رو و اسرائیل باید ایران لیبرال و مرفه را در صلح با خود و همسایگانش بخواهند. روزی که رژیم آیت الله سقوط کند، ایرانی متحد تشکیل خواهد شد. "
روبین در پایان مقاله اش اشاره می کند که اگر به ایرانیان اینگونه گفته شود که هدف غرب از هم پاشیدن کشورشان است، باعث اتحاد ایرانیان علیه غرب می شود همانگونه که در سال 1980 زمانی که صدام به ایران حمله کرد، مردم ایران بدون توجه نظرشان نسبت به آیت الله خمینی ، در زیر یک پرچم برای حفظ کشور خود متحد شدند.
مایکل روبین در پایان مقاله خود یادآور می شود که بسیاری از گروه های منطقه ای ایران خواهان درجاتی از فدرالیسم برای حفاظت از زبان و میراث فرهنگی خود پس از 45 سال سرکوب جمهوری اسلامی می باشند که این تصمیم در کنوانسیون قانون اساسی آینده ایران آمده است.
لازم به ذکر است که مایکل روبین مدیر تحلیل سیاست در انجمن خاورمیانه و عضو ارشد موسسه امریکن اینترپرایز می باشد.
mrubin1971@
ترجمه : گروه خبری ایرانشهر