هر چند قیمت این فناوری برای نابینایان به صورت رسمی اعلام نشده است، ولی به گزارش بلومبرگ، ایمپلنت تراشه در مغز  بیش از ده هزار دلار هزینه خواهد داشت. 

در عصری که مرزهای بین داستان های علمی-تخیلی و پیشرفت های پزشکی به طور فزاینده ای به یکدیگر نزدیک می شوند، موسسه نورالینک Neuralink به عنوان پیشگام با یک رویای بلندپروازانه ای، پروژه کوربینی را کلید می زند. 

 

پروژه کوربینی، نه تنها نماد یک پیشرفت تکنولوژیکی است، بلکه تجسم جسورانه پتانسیل ادراک انسان می باشد که از چگونگی کار آن متعجب خواهید شد. این فرایند با ضبط داده های بصری با استفاده از یک دوربین یا یک دستگاه مشابه آن آغاز می شود. داده ها تحت پردازش توسط یک کامپیوتر قرار می گیرند تا آن را به یک فرمت قابل درک با تکانه های الکتریکی برای مغز تبدیل کنند. سپس این تکانه ها از طریق دستگاه به مغز منتقل می شوند که باعث تحریک سلول های قشر بینایی و درک بصری طبیعی می شود. 

این رویکرد برای افراد مبتلا به اختلالات بینایی به دلیل شرایط ژنتیکی و یا بیماری، مسیر جایگزینی را فراهم می کند که به مغز اجازه می دهد اطلاعات بصری را بدون تکیه بر مسیرهای معمولی از طریق چشم و اعصاب بینایی دریافت کند. هدف نهایی،  تحریک مغز به گونه ای است که فرد را قادر می سازد تا این سیگنال ها را به عنوان داده های بصری معنی دار تفسیر کند و اساساً شکل جدیدی از بینایی را ارائه دهد. با پیشرفت تکنولوژی، پیش بینی می شود در آینده بتوان بر چالش هایی مانند نابینایی غلبه کرد و شاهد پیشرفتهای بالقوه گسترده تری در این زمینه خواهیم بود.   

 

کوربینی(Blindsight‎) توانایی افراد مبتلا به کوری کورتکسی است که در آن بدون بینایی آگاهانه به محرک‌های تصویری پاسخ می‌دهند. این بیماران در بخش‌هایی از میدان بینایی خود ابراز نابینایی می‌کنند.