شیوا جعفرزاده، مادر، نویسنده و هنرمند ایرانی که در جمع دانشجویان رشته علوم ارتباطات رسانه جمعی در تاریخ 27 سپتامبر در پردیس کالج دیابلو ولی کالیفرنیا سخنرانی کرد و گفت: " همه ما خواهان یک چیز هستیم و آن «صلح، امنیت و عشق» است."
این همان چیزی است که در تصاویر و نقاشی های کتاب تازه منتشر شده شیوا با نام "شکوفه پرتقال" مشاهده می شود. شیوا جعفرزاده متولد تهران سال 1975 (1354)می باشد. اشتیاق و انگیزه او برای نویسندگی از سن 6 سالگی زمانی که به همراه خانواده اش برای اینکه از بمباران جنگ ایران و عراق در امان باشند، به پناهگاه ها پناه می بردند، آغاز شد.
تصاویر و اشعار و متون شیوا، بیانگر پیام هایی از جمله : آزادی، ایستادگی، وحدت، مهربانی، زیبایی، عشق و شادی است. نقاشی و کشیدن تصاویر برای رهایی از استرس و کنار آمدن با وحشت و ترس حاصل از جنگ در زندگی او راه پیدا کرد.
این نویسنده که ترجیح می دهد که از عنوان «شیوا جی» به جای نام خانوادگی کاملش استفاده کند، در سال 1997 به دلایل زیادی ایران را ترک کردکه خود این مهاجرت، داستانی است به اندازه یک کتاب.
شیوا در این رابطه می گوید: " من مهاجرت کردم به خاطر اینکه زنده بمانم. در کشوری رویایی زندگی کنم که کشیدن تصویر یک شخصیت جرم نباشد، کشوری که بخاطر نپوشاندن موهایم و یا آرایشم کشته نشوم، و یا اینکه بخاطر روزه نگرفتن در ماه رمضان، 30 ضربه شلاق نخورم، دیگر من در اینجا مجبور نیستم با کسی ازدواج کنم که دوستش ندارم، من در اینجا می توانم کار کنم و مستقل باشم، می توانم در رشته هنر تحصیل کنم و در مورد موضوعاتی که در ایران تابو می باشند، مانند سکس و یا مذهب، بدون هیچ ترسی سخن بگویم.
من از ایران فرار کردم زیرا به جرم توزیع و پخش اطلاعیه های ضد حکومتی به یک ضد انقلاب و نظام تبدیل شدم و به هر دری می زدم تا بتوانم ویزا بگیرم و از کشورم خارج شوم.»
اکنون، شیوا جعفرزاده یک سینگل مام یا مادر مجردی با پسر 15 ساله ای است که می گوید می خواهد یک مستندساز شود. او یک مدیر املاک، معلم هنر در استودیوی Walnut Creek در شمال برادوی به نام "ART BY SHIVA" است.
کتاب «شکوفه پرتقال» اولین اثر شیوا جعفرزاده، رمان مصور 52 صفحه شعرگونه ای درباره دختری به نام سیلکی و پدربزرگش در ایران است که هر سال در تعطیلات نوروز به باغ پرتقال پدربزرگ و مادربزرگش می روند و تعطیلات را در آنجا می گذرانند.
در این کتاب، خاطرات و گفتگوهای سیلکی با پدربزرگ و مادربزرگش در مورد چگونگی تصاحب باغ پرتقال پدربزرگش توسط عوامل رژیم جمهوری اسلامی بیان شده است.
شیوا می گوید: "این کتاب را نوشتم تا به بچه ها نشان دهم که اگرچه ما به زبان های مختلف صحبت می کنیم، غذاهای مختلفی می خوریم و تعطیلات متفاوتی داریم، اما همه ما شبیه هم هستیم. همه ما لذت بودن در کنار خانواده در ایام تعطیلات، خوردن غذاهای خوشمزه خانگی را حس می کنیم و وقتی اعضای خانواده خود را از دست می دهیم، همه مان غمگین و ناراحت می شویم و همه احساساتمان شبیه به هم است."
او می گوید: " ممکن است بسیاری از مردم آمریکا برداشت متفاوتی از مهاجران داشته باشند. اما واقعیت این است که هیچ‌کس دوست ندارد زادگاه خود را ترک کند، مگر اینکه جانش در خطر باشد. و من در اینجا از ایالات متحده که این آزادی ها را برایم فراهم کرده است ، سپاسگزارم . "
جعفرزاده می گوید: «به عنوان یک مادر باید به هر کلمه ای که به پسرم می گویم فکر کنم، زیرا این کلمات، ندایی درونی برای او در بزرگسالی خواهد بود. رفتار و گفتار ما بزرگترها، در واقع دیدگاه اجتماعی و سیاسی فرزندانمان در آینده خواهد بود."
ترجمه: خبرگزاری ایرانشهر